สั ก วั น เ ร า จ ะ ก ลั บ ม า พ บ กั น ใ ห ม่ - Til We Meet AGAIN

เป็นธรรมดาที่ในความทรงจำมักจะมีแต่เรื่องดีๆ เพราะเราเลือกที่จะลืมเรื่องเลวร้าย 

สิ่งที่อยากจำเราจึงถนอมมันไว้ด้วยรัก

- Wong Kar Wai - 

"เป็นเรื่องน่าแปลก หรือ เป็นเรื่องปกติ ที่คนเราสามารถลืมทุกสิ่งทุกอย่าง 

ทุกความทรงจำทีดีๆ กับใครสักคน กับเรื่องราวทุกเรื่องไปจนแทบหมดสิ้น " 

.ในความเป็นจริงแล้วคงไม่มีใครที่จะสามารถลืมเรื่องราวอันแสนสุข ประทับใจ ปวดร้าว เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม น้ำตา รวมถึงเรื่องราวต่างๆที่เคยผ่านมาด้วยกัน ขึ้นชื่อว่าความทรงจำ มันมีความหมายในตัวอยู่แล้วว่าคือสิ่งที่ตราตรึงอยู่ในหัว ในสมอง หรือตราตรึงในใจ

ในชีวิตของฉันนั้น ฉันได้ใช้ใช้ชีวิตมาก็ถือว่ายาวนาน แต่ก็พูดได้ไม่เต็มปากว่าคุ้มหรือเปล่า  ชีวิตที่พ้นผ่านมีความทรงจำดีๆมากมาย ความทรงจำร้ายๆก็มีมากโข พบเจอผู้คนหลายหลาก พบเจอประสบการณ์ชีวิตหลายรูปแบบ กาลเวลาทำให้ความทรงจำบางอย่างแทบจะสูญหายไป แต่กาลเวลาก็เป็นตัวนำพาความทรงจำเหล่านั้นหวนคืนมา พอพูดถึงกาลเวลาก็ทำให้นึกถึงคำพูดหนึ่งของ Wong Kar Wai ในบทโหมโรงของภาพยนต์เรื่อง Days Of Being Wild ฉันอ่านเจอในหนังสือละครโรงเล็กที่เขียนไว้โดยคุณนันทขว้าง สิรสุนทร ซึ่งมันเป็นประโยคที่ช่างโดนใจเหลือเกิน พออ่านเสร็จก็ได้แต่คิดว่า เออ...มันจริงอ่ะ มันใช่เลย ไม่มีอะไรที่จะใช่ไปกว่านี้

"1960 เป็นปีที่ดีที่สุด เป็นจุดเริ่มต้นทศวรรษ - บทโหมโรงสำหรับยุค 60 สมัยนั้นแดดแจ่มใสกว่านี้ เสียงเพลงจากวิทยุลอยไปตามถนน เป็นความรู้สึกดีๆเหมือนฝัน มันน่าจะเป็นความฝันได้เลยด้วยซ้ำ เป็นธรรมดาที่ในความทรงจำมักจะมีแต่เรื่องดีๆ เพราะเราเลือกที่จะลืมเรื่องเลวร้าย สิ่งที่อยากจำเราจึงถนอมมันไว้ด้วยรัก ผมต้องการพูดถึงความรักในช่วงเวลานั้น  การที่รักแล้วต้องเจ็บปวด และบาดแผลจากความรักที่ไม่มียาใดรักษาได้ แม้แต่เวลาที่ว่ารักษาได้ทุกอย่าง หัวใจที่แตกสลายก็ยังเป็นข้อยกเว้น"

- Days Of Being Wild / WONG KAR WAI (บทโหมโรง)

เวลากับความทรงจำคงจะเป็นสิ่งที่คู่กัน เวลาได้นำพาบางสิ่งเข้ามา และเวลาก็ได้นำบางสิ่งจากไป และเวลาก็เป็นสิ่งที่ชี้วัดว่าคุณค่าของสิ่งเหล่านั้นมากขึ้นหรือน้อยลง เวลาสำหรับบางคนนั้นจึงมีค่ามากมายเหลือเกิน ช่วงเวลาบางช่วงของชีวิตเวลาก็ดูผ่านไปเร็วเกินไป แต่บางคราวก็ดูเหมือนทำไมผ่านไปช้าเหลือเกิน ทั้งที่ในความเป็นจริงเวลาในแต่ละวันก็เท่าเดิม 24 ชั่วโมง

" ความสุขผ่านมาและผ่านไปเหมือนสายลม 

แต่ความทุกข์กลับคอยย้ำเตือนอยู่เสมอเมื่อถูกสะกิดเพียงแผ่วเบา "

- โจอี้ย์ วัชรพุก -

ไม่รู้ว่าทำไมฉันจึงเป็นผู้ที่จมอยู่กับความทรงจำ และไม่รู้ว่าเป็นความโชคดีหรือโชคร้ายที่มีความจำที่ดีเป็นอย่างมากกับเรื่องราวต่างๆ ฉันมักจะหลงไหลกับการอ่านคำคม เนื้อเพลง และคำพูดต่างๆที่เกี่ยวกับความทรงจำ และก็จะฝังอยู่ในหัวอยู่อย่างนั้น มีคำคมหนึ่งจากหนังของ Wong Kar Wai  ที่ชื่นชอบมากเป็นพิเศษและเป็นคำคมในดวงใจอยู่ตลอดกาล

"การที่คนเราเป็นทุกข์ ก็เพราะมีความทรงจำที่ดีมากเกินไป"

From Movie: FALLEN ANGEL (1995)  / WONG KAR WAI

มันใช่เลย...ความทรงจำทำให้เราเป็นทุกข์ ความทรงจำที่ดีก็นำมาซึ่งน้ำตาเวลานึกถึง แม้จะเป็นน้ำตาแห่งความสุข แต่ก็ยังทุกข์อยู่ดีเพราะความทรงจำเป็นสิ่งที่นึกถึงแต่ไม่สามารถสำผัสได้ ครอบครองไม่ได้เพราะไม่มีตัวตน ความทรงจำบางอย่างทำให้เราสุขใจ ยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ ยามนึกถึง จากนั้นก็กลับสู่ตรรกะแห่งความจริงที่ว่า มันผ่านไปแล้วและไม่มีวันที่จะหวนกลับมา 

If I Could Save Time In The Bottle,
The First Thing That I'd Like To Do,

is To Save Everyday Til Eternity Passes Away

Just To Spend Them With You

- Time In The Bottle / JIM CROCE -

....แด่ความทรงจำ...สักวันเราจะกลับมาพบกันใหม่....